Biedni

Mój biedny, malutki Synek jechał dziś sam na karuzeli. Całkiem sam. Samiutki. I to nie na jakiejś byle jakiej - miała dwa piętra! I bezczelnie nie płakał! Gorzej - radochę miał!

Za to biedna mamusia prawie płakała pod karuzelą...

Listopad

Ponieważ nie lubię jak ktoś mi mówi jaki mam mieć pomysł, ale jednocześnie coś bym zrobiła, to na kanwie tego wyzwania fotograficznego stworzyłam własne osobiste wyzwanie. Zabawa polega na tym, żeby z słów podanych jako tematy kolejnych dni tygodnia stworzyć jednozdjęciową opowieść.

Listopadowe tematy bardzo przyjemnie do siebie pasowały i powstało takie zdjęcie:

Listopad kojarzy mi się (2) - z tych pozytywnych skojarzeń - z nadrabianiem zaległości czytelniczych. Bo zimno i pada, i nikomu się nie chce za bardzo z domu ruszać. Więc siedzą sobie w domu (5), na mojej czerwonej (4) kanapie, pod kwiatami (6), przykryta ciepłym (3) kocykiem i czytam. Aktualnie Kobietę w lustrze Schmitta. Zazwyczaj robię to wieczorami, ale czasami zdarzają się chwile jak ta uwieczniona na zdjęciu, kiedy w niedzielny poranek (7) akurat nie jesteśmy w kościele, bo tata wyjątkowo pracuje, jedno dziecko już poszło na drzemkę, a drugie grzeczniutko się bawi i mama ma wolne. Czytam i jestem dzisiaj (1) bardzo zadowolona!

Zdjęcie zrobiłam z pomocą mojego nowego statywu, co mi go Żuru znalazł nad Tamizą :)

Sobota z dzieckiem: Autko w stylu retro

W ramach dzisiejszego mamo-nudzi-mi-się zrobiliśmy sobie autko. Kojarzycie retro wyścigówki? No to zróbcie sobie taką z rolki po papierze toaletowym:

Źródło

Oczywiście jak się robi autko z dwulatkiem to ono nie ma szans tak wyglądać... Jest ładniejsze :)

Najpierw trzeba przygotować potrzebne rzeczy:

Potrzebne będa przede wszystkim rolki po papierze toaletowym (jak macie dwulatka to conajmniej dwie - jedna na autko, druga, żeby dwulatek mógł robić to co wy), kawałek kartonu, nożyczki, coś czym przymocujecie kółka (u nas ćwieki) i coś do ozdobienia naszego autka - u nas taśmy i mazaki.

Na kartonie rysujemy cztery kółka:

I wycinamy, oczywiście:

Kółka dajemy dziecku do ozdabiania...

Młodszej siostrze dziecka resztki kartonu do oblizania:

A sami zajmujemy się wycięciem dziurki w rolce:

To co nam po wycięciu zostało zginamy i sklejamy taśmą, to będzie szybka. Kij z tym, że u nas w czerwono-białe paski, Wojtek tak przykazał:

A potem już tylko ozdabiamy, ozdabiamy i ozdabiamy:

 

A jak ozdobimy to wystarczy przymocować kółka za pomocą ćwieków i autko gotowe. Taraa - jak mówi mój Syn:

O ambicjach, czyli obrona Peppy

Przeczytałam ostatnio notkę na blogu jednej Pani. Jedna Pani jest matką okołorocznego chłopca i od niedawna puszcza mu bajki. Miała zamiar karmić dziecko starymi bajkami typu Bolek i Lolek, Reksio i Przygody Baltazara Gąbki, ale jej dziecko reaguje na nie płaczem, bo nie podoba mu się muzyka. Za to z niewiadomych przyczyn upodobała mu się Świnka Peppa, czego mamusia kompletnie nie rozumie, prawdopodobnie dlatego, że nie jest dzieckiem*...

Jeszcze jedno, bardzo ważne - Pani nazywa te stare bajki, które chciałaby  puszczać swojemu synkowi ambitnymi.

No i naszła mnie taka refleksja - co sprawia, że te bajki są ambitne? To, że są stare i polskie/rodem z bloku wschodniego? To, że my - dzisiejsi rodzice - oglądaliśmy je w dzieciństwie? To to się nazywa sentymentalne, a nie ambitne! Kiedyś, już jako dorosła, obejrzałam Makową Panienkę - normalnie chyba w życiu nie widziałam nudniejszej bajki! A jako dziecko byłam nią zachwycona...

Moje dziecko ogląda bajki i stare, i nowe. Uwielbia Bolka i Lolka, Sąsiadów, ale też Peppę, Pocoyo, Myszkę Miki i jego przyjaciół, i Małego, hałaśliwego lewka Raa Raa. Ba, ogląda nawet Teletubisie i Dobranocny ogród! To dopiero bajki bez ambicji i w ogóle bez sensu!

Osobiście nie wiem na czym polegają ambicje Baltazara Gąbki, bo go nie lubię. Reksio jest zwyczajnym, przyjaznym pieskiem, nie mniej i nie bardziej sympatycznym niż lew Raa Raa albo Pocoyo. Bolek i Lolek są fajni, ale szczerze powiedziwszy mniej wychowawczy niż na przykład taka Peppa - w odcinku pt. Sportowcy najpierw całe rano Bolek dokucza Lolkowi i się z niego naśmiewa, a potem z pomocą nieuczciwego wuefisty Lolek wygrywa w zawodach sportowych między chłopcami... W Peppie takie brzydkie zachowania są nie do pomyślenia...

Więc o co chodzi? O to, że te bajki zachodnie są? Że nasze polskie i czechosłowackie lepsze, bo niekomercyjne? Bo nie można kupić koszulki z Reksiem, a jak już to tylko w niszowych sklepach internetowych typu "Magia PRL-u"? Jak tak, to to też się nie nazywa ambicja tylko ksenofobia...

Ambitną kreskówkę znam jedną. Taką, w której puszczają dzieciom muzykę klasyczną i pokazują arcydzieła wielkich twórców. Nazywa się Mali Einsteini i jest produkcji Disneya.

_______________
* Ja rozumiem to upodobanie, osobiście Peppę uwielbiam, oglądam z dzieckiem wszystkie nowe odcinki. Ale koniecznie po angielsku, tłumaczona na polski traci wiele.

Gdzie jest Wall... Wojtuś?

Będzie z cyklu: Wredna matka się nabija.

Wiec zagadka - gdzie jest Wojtuś?

W świetle zastanym:

I z lampą - żeby było coś widać:

Powinnam wstawić filmik, żeby było widać jak książka miarowo unosi się i opada, i słychać chrapanie.

Gwoli informacji: Zawsze wieczorem karmię Lusię siedząc w nogach wojtkowego łóżka, a On w tym czasie ogląda Miasteczko Mamoko (codziennie...) przy świetle żabki. Czasem Lula zasypia szybko i po odłożeniu jej do łóżeczka kładę się na chwilę do Wojtusia i go przytulam, czasem, kiedy zasypianie Małej zajmuje trochę wiecej czasu, Wojtek po obejrzeniu książki odkłada ją, gasi światło i czeka na mnie, często zasypia przy tym czekaniu. Zdażało się, że zasnął na zamkniętej książce, bo zastanawiał się czy jeszcze chce oglądać czy już nie...

Dziś nie zdążył odłożyć. Ba, nawet nie zdążył strony przewrócić - jak zabierałam książkę to była otwarta na samym początku. Chrapać zaczął jak jeszcze karmiłam Lulę...

Środa kreatywna: Notes dla goth lolity.

Lubię robić albumy. Ale bardziej lubię robić okładki do albumów, środki już mniej. Może dlatego, że więcej mają wspólnego z rzemiosłem niż sztuką? A ja taki sztukmistrz jestem?

W każdym razie wymyśliłam sposób, żeby robić same okładki. Rozpoczęłam produkcję notesów :D Na próbę zrobiłam taki, co mi wyszedł jakiś taki dla goth lolity.

Ale może jakaś goth lolita też potrzebuje notesu. Bo dlaczego nie?

Z bliska wygląda tak:

A teraz wykańczam notes marynistyczny. I czuję podskórnie, że będzie cała marynistyczna kolekcja. Tylko muszę dokupić niezbędne elementy typu sznurek pakowy i granatowy tusz. No i baz trochę. Ale to jutro. W sensie dokupię jutro - pokażę, jak zrobię :)

Zaległa sobota z dzieckiem: Malujemy!

Tak, farbami. Nie, nie po kartce, kartki są nudne. Ścianę malujemy! Ja i Wojtuś:

Dokładnie to malowaliśmy ramkę dookoła tablicy. Zresztą wcześniej tablicę też Wojtuś malował...