Przekupstwa

Mam w domu prawie dwulatka. Znaczy nie prawie co mam, tylko prawie jest dwulatkiem. I jak sama nazwa wskazuje - dwulatek na wszystko mówi "nie!".

Powiedz babcia - nie!
Pobawimy się autkami? - nie!
Chcesz oglądać Peppę? - nie!
Idziemy się kapać? - nie!
Jedz obiadek - nie!

No i właśnie tu się zaczyna problem. Bo o ile można żyć bez tego, żeby dwulatek mówił to o co go prosimy, na zabawę, bajki  i kąpiel to "nie!" to tylko takie sobie dwulatka gadanie, bo i tak właśnie to robi, to przy jedzeniu sprawa się komplikuje. Bo tutaj jego "nie!" znaczy "nie!" i już.

Dziś była na obiad zupa brokułowa. Pyszna. Z mięskiem i kukurydzą. Zabielana jogurtem. Wojtek zjadł cztery łyżki... A potem zauważył jogurt. I już było "nie!" na zupę, bo on chce jogurt...

No i pierwszy raz zastosowałam przekupstwo. Powiedziałam mu, że dostanie jogurt jak zje zupkę. Zjadł. Najpierw miskę zupy, a potem porównywalną ilość jogurtu naturalnego.

I tak sobie myślę... My chyba nie jesteśmy normalni. Bo normalne mamusia przekupują dzieci cukierkami, czekoladkami i innymi słodyczami... A ja moje dziecko przekupuje jogurtem! Jeszcze do tego naturalnym!

A oto i dwulatek, w całej swojej uroczej "nie!"-osobie:

EDIT:

Jeszcze jedno o słynnym "nie!". Babcia pokazuje dwulatkowi obrazki w książeczce. Na obrazku jest rodzinka. Babcia pokazuje po kolei każdą osobę i nazywa, Wojtuś powtarza:

Musia: Mama.
Wojtuś: Mama.
Musia: Tata.
Wojtuś: Tata.
Musia: Dziadzia.
Wojtuś: Dziadzia.
Musia: Babcia:
Wojtuś: Nie!

Babcia stwierdziła, że wydziedziczy...