O pracy twórczej

Po pierwsze - w wyzwaniu Uli fajne tematy, więc biorę udział, a co!

A po drugie Jagodzianka mnie wyzwała:

Zaś ponieważ, pierwszy temat u Uli pasuje mi jakoś do pytań, które dostałam w spadku po Jagodziance, to będzie razem.

Najpierw pytania:

• Nad czym obecnie pracuję?

Trochę nad dekoracją mojego salonu, czyli moimi mandalami, ale nie mam pomarańczowej farby, więc muszą poczekać. Trochę nad następnymi panienkami, ale kiepsko mi idzie. I trochę nad programem zajęć biblijnych dla dzieci na ten rok - to w sumie też praca kreatywna :)

• Czym moja praca różni się od innych?

Tym, że jest moja? To pytanie jest trudne. Mój program na zajęcia dla dzieci różni się od innych programów większym przystosowaniem do realiów. Moje mandale są ponoć zbyt ciemne, jak ocenił hinduski kolega mojego Męża, a prace skrapowe? Może czystością? U mnie maziania i chlapania nie uświadczysz, u mnie największą rolę grają nożyczki...

• Dlaczego tworzę i piszę bloga?

Tworzę, bo muszę. Mam imperatyw kategoryczny. Święcie wierzę, że kiedy Bóg stwarzał człowieka i uczynił go podobnym do siebie to to podobieństwo polegało na potrzebie tworzenia właśnie. A blog? Żeby pamiętać. Po prostu.

• Jak wygląda mój proces tworzenia?

- Wymyślam co będę robić
- Robię sobie herbatę. Zieloną. Dużo.
- Sprzątam na blacie.
- Wyciągam wszystkie potrzebne rzeczy.
- Tworzę.
- Oglądam co zrobiłam.
- Psuję kawałki, które mi się nie podobają.
- Robię jeszcze raz albo naprawiam, jak się da.
I tak w kółko, aż jestem zadowolona z efektu.*

A gdzie to wszystko? O to właśnie pyta nas Ula.

U mnie o tu:

Moja skrapownia. Już wam ją kiedyś pokazywałam, ale wtedy stała w dużym pokoju, w zupełnie innym mieszkaniu. I miałam nad nią ścianę, której teraz mi bardzo brakuje... Bo teraz mam dach. W naszym obecnym mieszkaniu skrapownia zmieniła miejsce pobytu z salonu na sypialnię, która powierzchnię ma na tyle dużą, że mieści się tam nie tylko łóżko, cztery komody, wieszak (1,8m długości!) na ubrania, szeroka półka pełniąca rolę toaletki, ale też właśnie moja skrapownia i biurko Żura. Nie mogę Wam niestety pokazać całej sypialni, bo Żuru ma na biurku i w okolicy okropny bałagan, ale możecie dokładniej pooglądać skrapownię, jeśli chcecie:

Ogromną zieloną matę znalazłam. Serio. Na ulicy leżała. Prawie nowa była. Leżała, to wzięłam :) Trochę mi się pofałdowała od słońca - to są niestety minusy okna nad biurkiem. Słoiczki z posegregowanymi kolorystycznie guziczkami i innymi małymi przydasiami czekają aż się Żuru nad nimi zlituje i zdecyduje się je powiesić pod sufitem, za pokrywki. A organizer z dżinsowymi kieszeniami uszyła mi Musia.

Zdjęcie na którym złapałam ostatnie promienie słoneczne dnia dzisiejszego :) Kolorowe taśmy wiszą na najtańszym karniszu z IKEi, przyciętym do rozmiaru regału. W kolorowych pudełkach mieszkają głównie wstążki i przydasie większych rozmiarów. A lalki niedługo się wyprowadzają do salonu, bo brakuje już dla nich miejsca - zostaną tylko wróżki.

Nad skrapownią wisi obrazek zrobiony dla mnie przez moją siostrę, dla motywacji :)

Trzeba jeszcze powiedzieć, że to, iż posiadam takie miejsce do pracy nie znaczy wcale, że pracuję tylko tam... Bardzo często, kiedy nie chce mi się sprzątać zaczętego projektu, a chcę zacząć inny, przenoszę się ze szpargałami na dół, do przedpokoju zaadaptowanego na jadalnię - wtedy zabałaganione jest nie tylko moje biurko, ale też stół, a posiłki jemy przy małym LACKu u dzieci albo na ławie w salonie, przy której zresztą pracuję na laptopie - komputer z zasady nie chodzi do sypialni - ta zasada brzmi: "nie chce mi się przełączać ładowarki" :)

_______________________________
* Ja nominować nie będę, bo jak zwykle nie wiem kogo. Bo nie każdy lubi, a co się mają irytować...