Uf, uff, ufff...

Po dwóch tygodniach urlopu mojego Męża (który to urlop spędził jak każdy Polak na urlopie, prawie...), wiele się w naszym mieszkaniu zmieniło :)

Zacznę od biednego samotnego biurka. Nie jest już samotne! Dostało do towarzystwa wypasiony fotel i półkę:

Gitara normalnie tu nie stoi... Znaczy inaczej - ona ma swoje miejsce w sypialni, za haku, na ścianie. Tylko jakoś z tego miejsca nie korzysta. A nawet jak ta korzysta, to nie korzysta bas. Przemyśliwuję nad tym, czy by nie przykazać Mężowi powieszenia jeszcze jednego haka, na tej pustej ścianie między biurkiem a drzwiami... Zważywszy na to, ze używa gitary w tym pokoju, wieczorami i potem średnio inteligentne jest wieszanie jej w sypialni, biorąc pod uwagę, że haki wiszą nad łóżkiem, w którym śpi półroczna Córeczka nasza (nie martwcie się, nad skrzynią wiszą, na głowę jej nie spadną. Oj, chyba w następnej notce musi być sypialnia.) i żeby powiesić gitarę trzeba na tym łóżku stanąć. No a do pracy wychodzi jak dzieci śpią jeszcze, więc potem stoi ta biedna smutna gitara w kącie, narażona na ciekawskie łapki, póki nie wróci. A jak już wróci, to bez sensu zanosić, żeby za dwie godziny przynieść. Tak to przynajmniej na to tymczasem sobie nad biurkiem powiesi i tylko będzie wymieniał, o.

Ta kostka na biurku, która wygląda jak wzmacniacz do głośników, to nie jest wzmacniacz :) To plastikowa komódka, którą Mąż po żonie odziedziczył. Ale była mało męska, więc jej uszyłam dżinsowe ubranko z kieszeniami. Jeszcze muszę opracować przód, więc tymczasowo stoi bokiem:

No a nad biurkiem półka na wszystkie ącie. Kto powiedział, ze ikeowski Trofast jest tylko dla dzieci? Odkąd jest też czarny to jakby stworzyli go z myślą o modelach mojego męża. Samolot natomiast ma zawisnąć pod sufitem, gwoździki już są, tylko jeszcze zawieszającemu nie było z żyłką po drodze...

Bardzo nam się strefa biurowa wydzieliła - i to mi się podoba :)